In een rechtszaak in een klein stadje in Nebraska…
… riep de aanklager zijn eerste getuige, een oudere oma, naar voren.
Hij liep naar haar toe en vroeg: “Mrs. Williams, weet u wie ik ben?”
Ze antwoordde: “Natuurlijk weet ik wie u bent, meneer Rawley. Ik ken u al sinds u een kleine jongen was en eerlijk gezegd bent u een teleurstelling. Je liegt, je bedriegt je vrouw, je manipuleert mensen en praat achter hun rug om. Je denkt dat je een grote jongen bent, maar als je maar een beetje hersens had, zou je beseffen dat je nooit iets anders zult worden dan een middelmatige pennenlikker. Oh, ik weet wie je bent.”
De aanklager had zijn kaak op de grond. Geschokt en om de aandacht af te leiden, wees hij naar de andere kant van de kamer en vroeg: “Mevrouw Williams… weet u wie de advocaat van de verdediging is?”
Ze antwoordde: “Natuurlijk weet ik dat. Ik ken Mr. Carbuncle al sinds hij een kind was. Hij is een luie dweper die een probleem heeft met alcoholmisbruik. Hij kan met niemand een normale relatie onderhouden en is een van de slechtste advocaten van het land. Bovendien bedroog hij zijn vrouw met drie verschillende vrouwen, waaronder uw vrouw. Ja, ik weet precies wie hij is.”
De advocaat van de verdediging zag eruit alsof hij op het punt stond een beroerte te krijgen.
De rechter beval de officier van justitie en de advocaat van de verdediging dichterbij te komen en fluisterde hen toe met een lage maar verwoede stem,
“Als één van jullie snotapen haar vraagt of ze weet wie ik ben, dan stop ik jullie beiden levenslang achter de tralies!”
