In den beginne was het plan.
En toen kwamen de veronderstellingen. En de aannames waren zonder vorm. En het plan was volledig zonder inhoud. En de duisternis lag op het gezicht van de werkers. En zij spraken onder elkaar en zeiden: “Het is een hoop stront en het stinkt.”
En de arbeiders gingen naar hun opzichters en zeiden: “Het is een emmer stront, en niemand kan de geur ervan verdragen.”
En de opzichters gingen naar hun managers en zeiden tegen hen: “Het is een container met uitwerpselen, en het is erg sterk, zodat niemand het kan verdragen.”
En de managers gingen naar de directeuren en zeiden tot hen: “Het is een vat met kunstmest, en niemand kan de kracht ervan verdragen.”
En de directeuren spraken onder elkaar en zeiden tegen elkaar: “Het bevat datgene wat de plantengroei bevordert en het is zeer sterk.”
En de directeuren gingen naar de ondervoorzitters en zeiden tegen hen: “Het bevordert de groei en is zeer krachtig.”
En de vice-presidenten gingen naar de president en zeiden tegen hem: “Dit nieuwe plan zal de groei en efficiëntie van dit bedrijf actief bevorderen, en bepaalde gebieden in het bijzonder.”
En de president keek naar het plan en zag dat het goed was. En het plan werd beleid.
En dit, dames en heren, is hoe shit gebeurt.
