Toen ik vandaag naar het park ging, zag ik een oude dame op een bankje zitten huilen.
Ik vroeg haar wat er aan de hand was.
Ze antwoordde: “Ik heb thuis een knappe 22-jarige man. Hij wrijft elke ochtend mijn rug, staat dan op en maakt pannenkoeken, vers fruit en versgemalen koffie voor me.”
Ik vroeg: “Waarom huil je dan?”
Ze zegt: “Hij maakt mijn favoriete lunch met soep en brownies en kijkt dan de rest van de middag met me tv.”
Verbaasd vraag ik nogmaals: “Waarom huil je dan?”
Ze gaat verder: “Voor het avondeten maakt hij een gastronomische maaltijd met wijn en mijn favoriete dessert en gaan we samen slapen.”
Uiteindelijk vraag ik: “Waarom huil je dan in vredesnaam?”
Ze antwoordt huilend:
“Ik weet niet meer waar ik woon!”
