Een jong gezin betrok een huis naast een braakliggend terrein. Op een dag verscheen er een bouwploeg om te beginnen met de bouw van een huis op het lege perceel.
De 5-jarige dochter van het jonge gezin was natuurlijk geïnteresseerd in alle activiteiten naast het huis en bracht een groot deel van de dag door met het observeren van de bouwvakkers. Uiteindelijk adopteerde de bouwploeg, die allemaal min of meer “pareltjes-in-de-grond” waren, haar als een soort projectmascotte.
Ze kletsten met haar, lieten haar bij hen zitten tijdens de koffie- en lunchpauzes en gaven haar hier en daar klusjes om haar belangrijk te laten voelen. Aan het einde van de eerste week gaven ze haar zelfs een loonzakje met tien dollar.
Het kleine meisje nam deze mee naar haar moeder, die haar voorstelde om met de tien dollar die ze had gekregen naar de bank te gaan om een spaarrekening te openen.
Toen ze bij de bank aankwamen, tilde de moeder het kleine meisje op zodat ze de envelop zelf aan de kassier kon geven.
Het meisje zei: “Kunt u mijn salaris voor me bewaren alstublieft?”
De kassier vroeg: “Natuurlijk! Als u het niet erg vindt dat ik het vraag, hoe komt een jong meisje als u op zo’n jonge leeftijd aan haar eigen loonstrookje?”
Het kleine meisje antwoordde trots: “Ik heb vorige week met een echte bouwploeg gewerkt om het nieuwe huis naast ons te bouwen.”
De kassier was onder de indruk en zei: “Oh mijn hemel, en ga je deze week ook weer aan het huis werken?”
Het kleine meisje antwoordde: “Dat doe ik, als die verdomde klootzakken…
